بهینه سازی انتقال ‍ن gus به کالوس های سرخدار taxus.baccata

ارزش دارویی درخت سرخدار با نام علمی taxus baccata l. به واسطه وجود ماده پاکلی تاکسل (تاکسول) است که جزو مهمترین داروی ضد سرطان دنیا محسوب می شود. تهیه و تولید تاکسول از کشت سلولی، با محدودیتهایی از جمله ناپایداری تولید و هزینه بالا مواجه می باشد. روش جدید مهندسی متابولیک می تواند با اعمال دستورزیهای ژنتیکی در ژنهای کدکننده مسیر بیوسنتزی تاکسول در کشت بافت سرخدار، این مشکلات را برطرف کند. در این پایان نامه ابتدا جهت بهینه سازی شرایط القاء و تولید کالوس سرخدار، آزمایش هایی بر روی محیط کشت پایه، غلظت ساکارز، غلظت ویتامین ها، نوع و غلظت هورمونها و مکمل های رشد و همچنین ترکیبات جاذب فنل و آنتی اکسیدانها انجام شد و سپس کالوسهای خوش رشد و شفاف، وارد مرحله ترانسفورماسیون بواسطه اگروباکتریوم شدند. بدین منظور، کالوسها با باکتری agrobacterium tumefaciens سویه های lba4404 و gv3850 که حامل پلاسمید دوگانه pbi121 حاوی ژن گزارشگر gus و ژن مقاومت به آنتی بیوتیک کانامایسین بودند، تلقیح شدند. سپس کالوسها در محیط انتخابی حاوی کانامایسین mg/l200 به مدت 3 هفته قرار گرفتند. در مرحله نهایی کالوسهای تراریخته احتمالی که مقاوم به کانامایسین بودند، مورد آزمون هیستوشیمیایی گاس قرار گرفتند. نتایج نشان داد محیط b5 حاوی ساکارز 1% و ویتامین x2 بهمراه ترکیب هورمونیmg/l 1 اکسین picloram بدون کینتین و یا 1/0 میلی گرم بر لیتر کینتین جهت تولید کالوس بسیار مناسب است. همچنین افزودن گلوتامین mg/l20 و اسیدآسکوربیک 100 میلی گرم بر لیتر رشد و سلامت کالوسها را افزایش می دهد. درصد ترانسفورماسیون کالوسها در حدود 5/1 % بود که این مقدار در مقایسه با سایر گیاهان، بیانگر یک ترانسفورماسیون موفق در این گیاه بوده است.